top of page

Η Δρ. Αντιγόνη Θεοδώρου, εκπαιδεύτρια στο Κέντρο Παροχής Υπηρεσιών Στροβόλου – Πέτρος Μάρκου, με ακα

Ο όρος συνεκπαίδευση αποτελεί την ίση αντιμετώπιση και ίσο σεβασμό απέναντι σε όλα τα παιδιά με ή χωρίς αναπηρία στο σχολικό πλαίσιο. Καθοριστικός στόχος της συνεκπαίδευσης είναι να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο τα παιδιά με αναπηρία, με τα τυπικά παιδιά και μέσα απο αυτή τη συνύπαρξη ο καθένας να νιώθει ως ολοκληρωμένο άτομο που θα συμμετέχει ισότιμα σε όλες τις κοινωνικές δομές, όπως η δημιουργία σχέσης με φίλους, γείτονες και η πιθανότητα καλύτερης συνεργασίας με το σχολείο (Ζώνιου-Σιδέρη, 1998). Επίσης, σε ένα γενικό πλαίσιο η παράλληλη στήριξη είναι η πιο ιδανική και αποτελεσματική διαδικασία μέσα απο την οποία πιθανόν να επιτευχθεί η ομαλή ένταξη του παιδιού με αναπηρία, σε μια σχολική τάξη ενός τυπικού σχολείου.


Συνεκπαίδευση και σχολείο


Αξίζει να σημειωθεί ότι η παγκοσμιοποιήση έχει επηρεάσει αρνητικά την παράλληλη στήριξη, καθώς οι ανισότητες μεταξύ των παιδιών με αναπηρία και των τυπικών παιδιών έχουν αυξηθεί, όσον αφορά στην εκπαίδευσή τους. Εδραιώθηκε η άποψη ότι τα παιδιά με αναπηρία είναι μια διαφορετική ομάδα, που μόνο οι ειδικοί παιδαγωγοί μπορούν να ασχοληθούν, δια το λόγω ότι οι εκπαιδευτικοί της τάξης δεν έχουν την απαιτούμενη κατάρτιση, για να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά ή ακόμη ούτε οι ίδιοι επιθυμούν να λάβουν την απαιτούμενη επιμόρφωση. Ως αποτέλεσμα, μειώνετε η δυνατότητα της συνεκπαίδευσης και για αυτόν τον λόγο είναι αναγκαίο η ένταξη των παιδιών με αναπηρία να μην γίνεται αυτοσκοπός, αλλά να αποτελεί ένα μέρος της λειτουργίας του σχολείου.

Για να μπορέσει ένα σχολείο να εφαρμόσει την συνεκπαίδευση θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι: 1) Γνωρίζω τις ανάγκες όλων των παιδιών, 2) Γνωρίζω τις ιδιαιτερότητες και ικανότητες όλων των παιδιών, 3) Διαμορφώνω ένα σχέδιο διδασκαλίας με γνώμωνα την παράλληλη στήριξη, 4) Δημιουργία μιας πολιτικής που θα αφορά την ομαλή ένταξη των παιδιών με αναπηρία στο τυπικό σχολείο, 5) Συνεχής επιμόρφωση του συλλόγου διδακόντων και του Διευθυντή στη διαχείριση και αντιμετώπιση δύσκολων συμπεριφορών που πηγάζουν απο τις ιδιαιτερότητες των παιδιών με αναπηρία και 6) Συχνές συναντήσεις με του γονείς και κηδεμόνες των παιδιών για την απαιτούμενη ενημέρωση και στήριξη.

Με αυτόν τον τρόπο, η διδασκαλία, διεκπαιρεώνεται με την παροχή ίσων ευκαιριών σε όλα τα παιδιά ανεξάρτητα εαν έχουν κάποιο είδος αναπηρίας ή όχι (Κουμπιάς και Κατσούγκρη, 2019). Στην προσπάθεια του σχολείου να εφαρμόσει την συνεκπαίδευση, δεν θα υπάρχει ο στιγματισμός, ούτε η περιθωριοποίηση των παιδιών με ειδικές ανάγκες αλλά με τρόπο που θα ενισχύεται η διαφορετικότητα. Έτσι, δίνεται μια δυνατή ώθηση στην αλληλεπίδραση μεταξύ όλων των μαθητών, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα απέναντι στα παιδιά με αναπηρία και αυξάνεται η ενσυναίσθηση και η ευαισθητοποίηση απέναντι σε αυτά τα, αλλά και στους γονείς τους.


Πως ξεκίνησε η ένταξη των παιδιών με αναπηρία στα σχολεία


Στην αρχή, τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν εκπαιδεύονταν σε τυπικό σχολείο, αντίθετα, φοιτούσαν σε ειδικά σχολεία τα οποία δεν ανταποκρίνονταν σε όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, με αποτέλεσμα να στεγάζουν παιδιά με σοβαρά προβλήματα. Όμως, με την εφαρμογή του θεσμού της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, όλα τα παιδιά με αναπηρίες άρχισαν να φοιτούν στα ειδικά σχολεία και χρειάστηκε να αυξηθούν οι δομές τους. Μετά απο αυτή την μεταρρύθμιση, προτάθηκε στα παιδιά με νοητικά και γνωστικά προβλήματα ήπιας μορφής να φοιτούν σε τυπικά σχολεία μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά (Τζουριάδου και συν., 2001).


Σημαντικότητα της συνεκπαίδευσης


Η συνεκπαίδευση δεν είναι μια εφαρμοσμένη νομοθετική μεταρρύθμιση αλλά μια συνεχόμενη δράση, που στοχεύει στον σεβασμό της ιδιαιτερότητας του κάθε ατόμου και στην αλληλεπίδρασή του με το υπόλοιπο σύνολο σε ένα περιβάλλον με ίσες ευκαιρίες. Επίσης, ένα σχολείο χρειάζεται μια εκπαιδευτική στρατηγική που θα στοχεύει στην ενίσχυση της αποδοχής και του σεβασμού μεταξύ των μαθητών, παρέχοντας ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης για όλους, ειτε με ειδικές ανάγκες είτε όχι.

Η ανθρώπινη αξία δεν βρίσκεται στη σωματική ή πνευματική τελειότητα του κάθε ατόμου αλλά στην μοναδική οντότητα της ύπαρξης του (Κασίδης, 2016).

Δρ. Αντιγόνη Θεοδώρου



82 views0 comments
bottom of page